ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻာတိ ဧတၳ အယံ ေယာဇနာ-
ေဟ႒ာ ဝုေတၱသု ရူပါရမၼဏာဒီသု ရူပါရမၼဏံ ဝါ အာရဗ ၻ- အာရမၼဏံ ကတြာတိ အေတၳာ။
သဒၵါရမၼဏံ ဝါ။ပ။ ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ အာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ ေဟာတိ။(နီ၁၄၉)
************ ********** ********
ေယာဇီယေတ ေယာဇနာ။ ယုဇ ေယာေဂ။ယု ကာရိတေလာေပါ။
ပဒေယာဇနာ(တစ္ပုဒ္ႏွင္႕တစ္ပုဒ္ယွဥ္ေစျခင္း)
အတၳေယာဇနာ(ပုဒ္၌ ရထိုက္ေသာအနက္ကို
ယွဥ္ေစျခင္း)
ဖလေယာဇနာ(ပုဒ္ကို ဆိုရျခင္း၏ အက်ိဳးကို ယွဥ္ေစျခင္း) သုံးမ်ိဳးတြင္ ဤေနရာ၌
ရူပါရမၼဏံ ဝါ ။ပ။ ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ--၏ ေနာက္၌ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ "ယံ ယံ ဝါ ပန"
စေသာ ပုဒ္အေပါင္းကို ေဟာေတာ္မူရျခင္း၏ အက်ိဳးကို ရူပါရမၼဏံ ဝါ ။ပ။ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ တို႔ႏွင္႔တကြ ယွဥ္တြဲၿပေသာေၾကာင္႕
ဖလေယာဇနာ ဟုမွတ္။
အယံ ေယာဇနာတိ "ရူပါရမၼဏံ ဝါ ။ပ။ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ"တိ ဧေတန သဟ "ယံ ယံ ဝါ ပနာ"တိ ဧတႆ အယံ သမၺေႏၶာတိ အေတၳာ။
ေကာ ပနာယံ သမၺေႏၶာတိ? ေယန ဝစနာနိ အညမညံ သမၺဇၩႏၲိ-- တံ ပုဗၺာပရဝစေန ပေယာဇနံ သမၺေႏၶာ။
ဣဓ စ သဗၺာရမၼဏတာဒိဒႆနံ "ရူပါရမၼဏံ ဝါ။ပ။ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ"တိ ဧတႆ အနႏၲရံ "ယံ ယံ ဝါ ပနာ"တိ ဧတႆ ဝစေန ပေယာဇနံ ေယာဇနာ ဒ႒ဗၺံ။
တတၳ(ထိုအ႒ကထာ၌) "ရူပါရမၼဏံ ဝါ ။ပ။ ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ အာရဗ ၻာ"တိ ဧတၱေကန အာပႏၷံ ေဒါသံ ဒေႆတြာ တႏၷိဝတၱနဝေသန "ယံ ယံ ဝါ ပနာ"တိ ဧတႆ ပေယာဇနံ ဒေႆတုံ "ေဟ႒ာ"တိအာဒိမာဟ။(ဋီ)
***** ***** ****** *******
ဧတၱာဝတာ ဧတႆ စိတၱႆ ဧေတသု အာရမၼေဏသု ယံကိဥၥိ ဧကေမဝ အာရမၼဏံ အႏုညာတသဒိသံ ေဟာတိ။
ဣဒဥၥ ဧကသၼႎ သမေယ ဧကႆ ဝါ ပုဂၢလႆ
ရူပါရမၼဏံ အာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ- ပုန အညသၼႎ သမေယ
အညႆ ဝါ ပုဂၢလႆ သဒၵါဒီသုပိ အညတရံ
အာရမၼဏံ အာရဗ ၻ ဥပၸဇၨတိ ဧဝ။
ဧဝံ ဥပၸဇၨမာနႆ စႆ ဧကသၼႎ ဘေဝ ပဌမံ ရူပါရမၼဏံ အာရဗ ၻ ပဝတၱိ ေဟာတိ--ပစၧာ သဒၵါရမၼဏႏၲိ အယမၸိ ကေမာ နတၳိ။
ရူပါဒီသု စာပိ ပဌမံ နီလာရမၼဏံ -- ပစၧာ ပီတာရမၼဏႏၲိ အယမၸိ နိယေမာ နတၳိ။
ဣတိ ဣမံ သဗၺာရမၼဏတေဥၥဝ ကမာဘာဝဥၥ ကမာဘာေဝပိ စ နီလပီတာဒီသု နိယမာဘာဝံ ဒေႆတုံ "ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻာ"တိ အာဟ။
(နီ၁၄၉)
***** ***** *****
ဧတၱာဝတာ။ပ။အႏုညာတသဒိသံ ေဟာတိ။ဟူ
ေသာ စကားရပ္ျဖင္႕ ေရာက္ေသာ အျပစ္ကို ျပ၏။
ဣဒဥၥ ။ပ။အာဟ ဟူေသာ စကားရပ္ျဖင္႕ အျပစ္ကို နစ္ေစ၍ "ယံ ယံ ဝါ ပန" ဟု ေဟာေတာ္မူရျခင္း၏ အက်ိဳးကိုျပ၏။
ထိုတြင္ ဣဒဥၥ။ပ။ဥပၸဇၨတိ ဧဝ။ဟူေသာစကားရပ္
ျဖင္႕ စိတ္၏ အာရုံ၆ပါးလုံးကို အာရုံျပဳနိုင္ေၾကာင္း
ျပ၏။
ဧဝံ။ပ။ကေမာ နတၳိ။ဟူေသာစကားရပ္ျဖင္႕
တစ္ဘဝတြင္ ရူပါရုံကို ေရွးဦးစြာ အာရုံျပဳျပီးမွ သဒၵါရုံကို ဒုတိယ- ဂႏၶာရုံကို တတိယ ဤသို႕စ
သည္ျဖင္႕ အစဥ္အတိုင္း အာရုံျပဳျခင္း မရွိေၾကာင္းကို ျပ၏။
ရူပါဒီသု။ပ။နိယေမာ နတၳိ။ဟူေသာ စကားရပ္
ျဖင္႕ ရူပါရုံတို႔တြင္လည္း ေရွးဦးစြာ နီလအာရုံကို အာရုံျပဳ၍ ေနာက္မွ ပီတအာရုံကို အာရုံျပဳရမည္
စသည္ျဖင္႔ အျမဲသတ္မွတ္ခ်က္ မရွိေၾကာင္းကိုျပ
၏။
******** ******** ***********
ဣဒံ ဝုတၱံ ေဟာတိ ----ဣေမသု ရူပါဒီသု န ယံကိဥၥိ ဧကေမဝ-- အထ ေခါ ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻ
ဥပၸႏၷံ ေဟာတိ-- ဧဝံ ဥပၸဇၨမာနမၸိ စ "ပဌမံ ရူပါရမၼဏံ -- ပစၧာ သဒၵါရမၼဏံ အာရဗ ၻာ"တိ ဧဝမၸိ အနုပၸဇၨိတြာ ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ ေဟာတိ-
ပဋိေလာမေတာ ဝါ အႏုေလာမေတာ ဝါ ဧကႏၲရိကဒြႏၲရိကာဒိနေယန ဝါ ရူပါရမၼဏာဒီသု
ယံ ဝါ တံ ဝါ အာရမၼဏံ ကတြာ ဥပၸႏၷံ ေဟာတီတိ
အေတၳာ။ ရူပါရမၼေဏသုပိ စ "ပဌမံ နီလာရမၼဏံ-
ပစၧာ ပီတာရမၼဏ"ႏၲိ ဣမိနာပိ နိယေမန အႏုပၸဇၨိတြာ ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻ နီလပီတကာဒီသု
ရူပါရမၼေဏသု ယံ ဝါ တံ ဝါ ရူပါရမၼဏံ အာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ ေဟာတီတိ အေတၳာ။ သဒၵါရမၼဏာဒီသုပိ ဧေသဝ နေယာ။ အယံ တာဝ ဧကာ ေယာဇနာ။
(နီ၁၄၉/၁၅၀)
******* ******* *******
ဣေမသု။ပ။ဥပၸႏၷံ ေဟာတိ။ျဖင္႕ သဗၺာရမၼဏတာ၏ ဆိုလိုရင္းကို ျပသည္။
ပဋိေလာမေတာ။ပ။ အေတၳာ။ျဖင္႕
ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ ေဟာတိကို ထပ္ဖြင္႕၏။
ဤစကားျဖင္႔ ကမာဘာဝ၏ ဆိုလိုရင္းကိုျပ၏။
ေဟ႒ာ ဝုေတၱသု ရူပါရမၼဏာဒီသု ရူပါရမၼဏံ ဝါ အာရဗ ၻ- အာရမၼဏံ ကတြာတိ အေတၳာ။
သဒၵါရမၼဏံ ဝါ။ပ။ ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ အာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ ေဟာတိ။(နီ၁၄၉)
************ ********** ********
ေယာဇီယေတ ေယာဇနာ။ ယုဇ ေယာေဂ။ယု ကာရိတေလာေပါ။
ပဒေယာဇနာ(တစ္ပုဒ္ႏွင္႕တစ္ပုဒ္ယွဥ္ေစျခင္း)
အတၳေယာဇနာ(ပုဒ္၌ ရထိုက္ေသာအနက္ကို
ယွဥ္ေစျခင္း)
ဖလေယာဇနာ(ပုဒ္ကို ဆိုရျခင္း၏ အက်ိဳးကို ယွဥ္ေစျခင္း) သုံးမ်ိဳးတြင္ ဤေနရာ၌
ရူပါရမၼဏံ ဝါ ။ပ။ ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ--၏ ေနာက္၌ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ "ယံ ယံ ဝါ ပန"
စေသာ ပုဒ္အေပါင္းကို ေဟာေတာ္မူရျခင္း၏ အက်ိဳးကို ရူပါရမၼဏံ ဝါ ။ပ။ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ တို႔ႏွင္႔တကြ ယွဥ္တြဲၿပေသာေၾကာင္႕
ဖလေယာဇနာ ဟုမွတ္။
အယံ ေယာဇနာတိ "ရူပါရမၼဏံ ဝါ ။ပ။ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ"တိ ဧေတန သဟ "ယံ ယံ ဝါ ပနာ"တိ ဧတႆ အယံ သမၺေႏၶာတိ အေတၳာ။
ေကာ ပနာယံ သမၺေႏၶာတိ? ေယန ဝစနာနိ အညမညံ သမၺဇၩႏၲိ-- တံ ပုဗၺာပရဝစေန ပေယာဇနံ သမၺေႏၶာ။
ဣဓ စ သဗၺာရမၼဏတာဒိဒႆနံ "ရူပါရမၼဏံ ဝါ။ပ။ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ"တိ ဧတႆ အနႏၲရံ "ယံ ယံ ဝါ ပနာ"တိ ဧတႆ ဝစေန ပေယာဇနံ ေယာဇနာ ဒ႒ဗၺံ။
တတၳ(ထိုအ႒ကထာ၌) "ရူပါရမၼဏံ ဝါ ။ပ။ ဓမၼာရမၼဏံ ဝါ အာရဗ ၻာ"တိ ဧတၱေကန အာပႏၷံ ေဒါသံ ဒေႆတြာ တႏၷိဝတၱနဝေသန "ယံ ယံ ဝါ ပနာ"တိ ဧတႆ ပေယာဇနံ ဒေႆတုံ "ေဟ႒ာ"တိအာဒိမာဟ။(ဋီ)
***** ***** ****** *******
ဧတၱာဝတာ ဧတႆ စိတၱႆ ဧေတသု အာရမၼေဏသု ယံကိဥၥိ ဧကေမဝ အာရမၼဏံ အႏုညာတသဒိသံ ေဟာတိ။
ဣဒဥၥ ဧကသၼႎ သမေယ ဧကႆ ဝါ ပုဂၢလႆ
ရူပါရမၼဏံ အာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ- ပုန အညသၼႎ သမေယ
အညႆ ဝါ ပုဂၢလႆ သဒၵါဒီသုပိ အညတရံ
အာရမၼဏံ အာရဗ ၻ ဥပၸဇၨတိ ဧဝ။
ဧဝံ ဥပၸဇၨမာနႆ စႆ ဧကသၼႎ ဘေဝ ပဌမံ ရူပါရမၼဏံ အာရဗ ၻ ပဝတၱိ ေဟာတိ--ပစၧာ သဒၵါရမၼဏႏၲိ အယမၸိ ကေမာ နတၳိ။
ရူပါဒီသု စာပိ ပဌမံ နီလာရမၼဏံ -- ပစၧာ ပီတာရမၼဏႏၲိ အယမၸိ နိယေမာ နတၳိ။
ဣတိ ဣမံ သဗၺာရမၼဏတေဥၥဝ ကမာဘာဝဥၥ ကမာဘာေဝပိ စ နီလပီတာဒီသု နိယမာဘာဝံ ဒေႆတုံ "ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻာ"တိ အာဟ။
(နီ၁၄၉)
***** ***** *****
ဧတၱာဝတာ။ပ။အႏုညာတသဒိသံ ေဟာတိ။ဟူ
ေသာ စကားရပ္ျဖင္႕ ေရာက္ေသာ အျပစ္ကို ျပ၏။
ဣဒဥၥ ။ပ။အာဟ ဟူေသာ စကားရပ္ျဖင္႕ အျပစ္ကို နစ္ေစ၍ "ယံ ယံ ဝါ ပန" ဟု ေဟာေတာ္မူရျခင္း၏ အက်ိဳးကိုျပ၏။
ထိုတြင္ ဣဒဥၥ။ပ။ဥပၸဇၨတိ ဧဝ။ဟူေသာစကားရပ္
ျဖင္႕ စိတ္၏ အာရုံ၆ပါးလုံးကို အာရုံျပဳနိုင္ေၾကာင္း
ျပ၏။
ဧဝံ။ပ။ကေမာ နတၳိ။ဟူေသာစကားရပ္ျဖင္႕
တစ္ဘဝတြင္ ရူပါရုံကို ေရွးဦးစြာ အာရုံျပဳျပီးမွ သဒၵါရုံကို ဒုတိယ- ဂႏၶာရုံကို တတိယ ဤသို႕စ
သည္ျဖင္႕ အစဥ္အတိုင္း အာရုံျပဳျခင္း မရွိေၾကာင္းကို ျပ၏။
ရူပါဒီသု။ပ။နိယေမာ နတၳိ။ဟူေသာ စကားရပ္
ျဖင္႕ ရူပါရုံတို႔တြင္လည္း ေရွးဦးစြာ နီလအာရုံကို အာရုံျပဳ၍ ေနာက္မွ ပီတအာရုံကို အာရုံျပဳရမည္
စသည္ျဖင္႔ အျမဲသတ္မွတ္ခ်က္ မရွိေၾကာင္းကိုျပ
၏။
******** ******** ***********
ဣဒံ ဝုတၱံ ေဟာတိ ----ဣေမသု ရူပါဒီသု န ယံကိဥၥိ ဧကေမဝ-- အထ ေခါ ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻ
ဥပၸႏၷံ ေဟာတိ-- ဧဝံ ဥပၸဇၨမာနမၸိ စ "ပဌမံ ရူပါရမၼဏံ -- ပစၧာ သဒၵါရမၼဏံ အာရဗ ၻာ"တိ ဧဝမၸိ အနုပၸဇၨိတြာ ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ ေဟာတိ-
ပဋိေလာမေတာ ဝါ အႏုေလာမေတာ ဝါ ဧကႏၲရိကဒြႏၲရိကာဒိနေယန ဝါ ရူပါရမၼဏာဒီသု
ယံ ဝါ တံ ဝါ အာရမၼဏံ ကတြာ ဥပၸႏၷံ ေဟာတီတိ
အေတၳာ။ ရူပါရမၼေဏသုပိ စ "ပဌမံ နီလာရမၼဏံ-
ပစၧာ ပီတာရမၼဏ"ႏၲိ ဣမိနာပိ နိယေမန အႏုပၸဇၨိတြာ ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻ နီလပီတကာဒီသု
ရူပါရမၼေဏသု ယံ ဝါ တံ ဝါ ရူပါရမၼဏံ အာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ ေဟာတီတိ အေတၳာ။ သဒၵါရမၼဏာဒီသုပိ ဧေသဝ နေယာ။ အယံ တာဝ ဧကာ ေယာဇနာ။
(နီ၁၄၉/၁၅၀)
******* ******* *******
ဣေမသု။ပ။ဥပၸႏၷံ ေဟာတိ။ျဖင္႕ သဗၺာရမၼဏတာ၏ ဆိုလိုရင္းကို ျပသည္။
ပဋိေလာမေတာ။ပ။ အေတၳာ။ျဖင္႕
ယံ ယံ ဝါ ပနာရဗ ၻ ဥပၸႏၷံ ေဟာတိကို ထပ္ဖြင္႕၏။
ဤစကားျဖင္႔ ကမာဘာဝ၏ ဆိုလိုရင္းကိုျပ၏။
No comments:
Post a Comment